Yeni Tip Koronavirüs (Covid-19) Salgını Sonrası Turizm ve Turist Rehberliği

Ali TÜRKER¹

Kaan Çağrı KARACA²

PDF (Göster/Preview)

Özet

Yeni Tip Koronavirüs (Covid-19) salgınının pek çok sektörde olduğu gibi turizm sektörü üzerinde de etkisinin büyük olması beklenmektedir. Salgın sürecinde seyahat etmekten çekinen turistlerin salgın sonrasında da seyahatlerinde yeni beklentiler içerisine girmeleri mümkündür. Turistlerin bu olası beklentileri turizm sektöründe yeni gelişme ve değişimlere neden olacaktır. Turist rehberliği mesleği de bu gelişme ve değişimlerden etkilenecek meslekler arasındadır. Bu nedenle çalışmada Yeni Tip Koronavirüs (Covid-19) salgını sonrası turizmde ve turist rehberliği mesleğinde yaşanacak olası değişimlerin profesyonel turist rehberlerinin bakış açısıyla incelenmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla araştırma deseni durum çalışması olarak belirlenmiş ve nitel veri toplama yöntemlerinden açık uçlu soru formu tekniği tercih edilmiştir. Salgının turizm, turist davranışları ve turist rehberliği mesleğine olası etkilerini içeren on adet açık uçlu sorudan oluşan form katılımcılara elektronik posta ile iletilmiştir. Bu yöntemle 109 profesyonel turist rehberine ulaşılmıştır. Turist rehberlerinden elde edilen veriler içerik analizine tabii tutulmuştur. Bulgular neticesinde hijyen, bireysel seyahat, küçük gruplar, sosyal mesafe ve aktif yönetim kodlarının ön plana çıktığı tespit edilmiştir. Bununla birlikte turizm ve turist rehberliği mesleğindeki olası değişimlere ilişkin öngörülerde bulunularak öneriler geliştirilmiştir.

Anahtar Kelimeler: Yeni Tip Koronavirüs (Covid-19) Salgını, Turizm, Turist Rehberliği, Turist Davranışları

Abstract

As in many sectors the Novel Coronavirus Pandemic (Covid-19) is expected to have a major impact on the tourism sector. It is possible for tourists, who are afraid of traveling during the pandemic, to have new expectations after the pandemic. These possible expectations of tourists will cause new developments and changes in tourism sector. The tourist guidance profession is among the professions that will be affected by these developments and changes. For this reason, the aim of this study is to examine the possible changes in tourism and tourist guidance profession after the coronavirus pandemic (Covid-19) from professional tourist guides perspective. For this purpose, open-ended questionnaire technique, which is one of the qualitative data collection methods, was preferred. The form consisting of ten open-ended questions containing possible effects of the pandemic on tourism, tourist behaviors and tourist guidance profession was sent to the participants by e-mail. 109 professional tourist guides were reached by this method. In the findings of the research, the data obtained from 109 tourist guides will be subjected to content analysis. Based on the findings, it is aimed to make predictions about possible changes in tourism and tourist guidance profession. In the analysis results; hygiene, individual travel, small groups, social distance and active management codes have been determined as codes with the highest frequency.

Keywords: Novel Coronavirus (Covid-19) Pandemic, Tourism, Tourist Guidance, Tourist Behavior

Kaynak Göster / Cite This

APA: Türker, A. ve Karaca, K. Ç. (2020). Yeni Tip Koronavirüs ( COVID-19) Salgını Sonrası Turizm ve Turist Rehberliği. Turist Rehberliği Nitel Araştırmalar Dergisi, 1(1): 1-19

Kaynakça / References

Acar, Y. (2020). Yeni Koronavirüs (Covid-19) Salgını ve Turizm Faaliyetlerine Etkisi. Güncel Turizm Araştırmaları Dergisi, 4(1), 7-21.

Akça, M. (2020). COVID-19’un Havacılık Sektörüne Etkisi. Avrasya Sosyal ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 7(5), 45-64.

Akdu, U., Karakaş, D., Çelik, E., Zurnacı, J. ve Tabu, Ö. (2018). Turizm Rehberliğinde Alan Uzmanlığı Önerisi: Sağlık Turizmi Rehberliği. Turist Rehberliği Dergisi (TURED), 1(2), 124-138

Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (Salgın Hastalıklar Özel Sayısı), 233-258.

Atay, L. (2020). Covid-19 Salgını ve Turizme Etkileri. Seyahat ve Otel İşletmeciliği Dergisi, 17(1), 168-172.

Aydın, B. ve Doğan, M. (2020). Yeni Koronavirüs (COVID-19) Pandemisinin Turistik Tüketici Davranışları ve Türkiye Turizmi Üzerindeki Etkilerinin Değerlendirilmesi, Pazarlama Teorisi ve Uygulamaları Dergisi, 6 (1), 93-115.

Bağçı, E., Uzun, C., & Bostan, A. (2020). Covid-19 ve Sağlık Turizmi. Journal Of Awareness, 5 (3), 331-348.

Başkale, H. (2016). Nitel Araştırmalarda Geçerlik, Güvenirlik ve Örneklem Büyüklüğünün Belirlenmesi, Dokuz Eylül Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Elektronik Dergisi, 9 (1): 23-28

Baxter, E., & Bowen, D. (2004). Anatomy of Tourism Crisis: Explaining The Effects on Tourism of The UK Foot And Mouth Disease Epidemics of 1967–68 and 2001 With Special Reference To Media Portrayal. International Journal of Tourism Research, 6(4), 263-273.

Beirman, D. (2002). Marketing of Tourism Destinations During A Prolonged Crisis: Israel And The Middle East. Journal of Vacation Marketing, 8(2), 167-176.

Cooper, M. (2006). Japanese Tourism and the SARS Epidemic of 2003. Journal Of Travel & Tourism Marketing, 19 (2-3), 117-131.

Coşkun, R., Altunışık, R., Bayraktaroğlu, S., ve Yıldırım, E. (2015). Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri-SPSS Uygulamalı. (8. Baskı). Sakarya: Sakarya Yayıncılık.

Covid-19 Rehberi (2020). COVID-19 (2019-N Cov Hastalığı) Rehberi (Bilim Kurulu Çalışması) . T.C.

Sağlık Bakanlığı (Erişim Tarihi: 18.09.2020).

Çeti, B. ve Ünlüönen, K. (2019). Salgın Hastalıklar Sebebiyle Oluşan Krizlerin Turizm Sektörü Üzerindeki Etkisinin Değerlendirilmesi. AHBVÜ Turizm Fakültesi Dergisi, 22 (2), 109-128.

Çetin, G. ve Kızılırmak, İ. (2012). Türk Turizminde Kokartlı Turist Rehberlerin Mevcut Durumunun Analizi. Journal of Economics & Administrative Sciences/Afyon Kocatepe Üniversitesi Iktisadi Ve Idari Bilimler Fakültesi Dergisi, 14(2).

Dallaryan, S. (2006). Turizm’de Kriz Yönetimi ve Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetinde Kriz Yönetiminin Ülke Turizminin Gelişimine Etkileri. Yayımlanmamış Doktora Tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Anabilim, İstanbul.

Dinçer, Ö. (1998). Stratejik Yönetim ve İşletme Politikası, İstanbul: Beta Basımevi

Dombey, O. (2004). The Effects of SARS on the Chinese Tourism Industry. Journal of Vacation Marketing, 10(1), 4-10.

Duran, M. S. ve Acar, M. (2020). Bir Virüsün Dünyaya Ettikleri: Covid-19 Pandemisinin Makroekonomik Etkileri. International Journal of Social and Economic Sciences. 54-67.

Eryılmaz, B. (2020). Türkiye’de Faaliyet Gösteren Otel Zincirlerinin Yeni Tip Koronavirüs (Covid-19) Bilgilendirmeleri. Turizm Akademik Dergisi, 7 (1), 15-27.

Euronews (2020). İspanya Turizmine Covid-19 Darbesi: Yabancı Turist Sayısı Yüzde 98 Düştü.https://tr.euronews.com/2020/08/04/ispanya-turizmine-covid-19-darbesi-yabanc-turist-say-s-yuzde-98-dustu. Erişim Tarihi: 20.09.2020.

Fletcher, J., & Morakabati, Y. (2008). Tourism Activity, Terrorism And Political Instability Within The Commonwealth: The Cases Of Fiji And Kenya. International Journal Of Tourism Research, 10(6), 537-556.

Gössling, S., Scott, D., & Hall, C. M. (2020). Pandemics, Tourism and Global Change: A Rapid Assessment of COVID-19. Journal of Sustainable Tourism, 1-20.

Hacıoğlu, N., Avcıkurt, C., & Köroğlu, A. (2004). Turizmde Kriz Yönetimi ve Otel İşletmelerine Yönelik Bir Uygulama. Amforth Dünya Turizm Forumu, 42-50.

Henderson, J. C. (1999). Tourism Management and the Southeast Asian Economic and Environmental Crisis: A Singapore Perspective. Managing Leisure, 4(2), 107-120.

İbiş, S. (2020). Covid-19 Salgınının Seyahat Acentaları Üzerine Etkisi. Safran Kültür Ve Turizm Araştırmaları Dergisi, 3 (1), 85-98.

Kiper, V. O., Saraç, Ö., Çolak, O. ve Batman, O. (2020). Covid-19 Salgınıyla Oluşan Krizlerin Turizm Faaliyetleri Üzerindeki Etkilerinin Turizm Akademisyenleri Tarafından Değerlendirilmesi. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 23(43), 527-551.

Köroğlu, Ö., Köroğlu, A. ve Alper, B. (2012). Doğaya Dayalı Gerçekleştirilen Turizm Faaliyetleri İçerisinde Turist Rehberlerinin Rolleri Üzerine Bir İnceleme. KMÜ Sosyal ve Ekonomı̇k Araştırmalar Dergı̇si, 14 (22),131-139

Köşker, H. (2017). Krizlerin Turizm Sektörüne Etkileri Üzerine Bir Araştırma: 2016 yılı Türkiye Örneği.

Akademik Bakış Dergisi (62), s. 216-230.

Kültür ve Turizm Bakanlığı (2020). Ağustos 2020 Sınır Bülteni. https://yigm.ktb.gov.tr/TR-9851/turizm-istatistikleri.html. Erişim Tarihi: 22.09.2020.

McAlleer, M., Huang, B. W., Kuo, H. I., Chen, C. C., & Chang, C. L. (2010). An econometric analysis of SARS and Avian Flu on International Tourist Arrivals to Asia. Environmental Modelling & Software, 25 (1), 100-106.

Mizrachi, I., & Fuchs, G. (2016). Should We Cancel? An Examination of Risk Handling in Travel Social Media Before Visiting Ebola-Free Destinations. Journal of Hospitality and Tourism Management, 28, 59-65.

OECD. (2020, April 15). Tackling Coronavirus (Covid-19) Contributing to a Global Effort. OECD.https://read.oecdilibrary.org/view/?ref=124_1249847uf8nm95se&title=Covid19_Tourism_Policy _Responses. Erişim Tarihi: 18.09.2020.

Özaltın Türker, G. (2015). Covid-19 Salgını Turizm Sektörünü Nasıl Etkiler? Turizm Akademisyenleri Perspektifinden Bir Değerlendirme. International Journal of Social Sciences and Education Research, 6(2), 207-224.

Özçoban, E. (2020). Koronavirüs’ün (Covid-19) Turizm Sektörü Üzerindeki Etkileri ve Türkiye’nin Kırsal Turizm Potansiyeli Üzerine Bir Analiz. Electronic Turkish Studies, 15(4).

Pine, R., & McKercher, B. (2004). The Impact of SARS on Hong Kong’s Tourism Industry. International Journal of Contemporary Hospitality Management, 16: 139–143.

Scott, N., & Laws, E. (2006). Tourism Crises and Disasters: Enhancing Understanding of System Effects. Journal Of Travel & Tourism Marketing, 19 (2-3), 149-158.

Sel, Z. G., Kırlar Can, B., Ertaş, M., & Tütüncü, Ö. (2017). Krizin Kısa Dönemli Yansımalarının Tur izm İşletmelerinin Kriz Yönetimi Uygulamalarına Etkisi. 228-238, 4. Disiplinlerarası Turizm Araştırmaları Kongresi. 9 – 12 Kasım 2017, Kuşadası, Aydın.

Sönmez, S. F., Apostolopoulos, Y., & Tarlow, P. (1999). Tourism in Crisis: Managing The Effects of Terrorism. Journal of Travel Research, 38(1), 13-18.

Sürme, M. (2020). Turizm ve Kovid-19. Ankara: İksad Yayıncılık.

Şahin, İ., & Güzel, F. Ö. (2020). Olumsuz Güncel Gelişmelerin ve Krizlerin Türk Turizmine Etkileri: Profesyonel Turist Rehberlerinin Değerlendirmeleri ve Sektörel Çözüm Önerileri. İstanbul Gelişim Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7(2), 257-280.

Şen, M. A. (2020). Koronavirüs (Covid-19) Salgınının Türkiye’deki Yemek Firmalarında Oluşturduğu Etkinin Belirlenmesi Üzerine Bir Araştırma. Afet ve Risk Dergisi, 3(1), 89-100.

Tanrıkulu, M. (2020). Covid-19 Gölgesinde Türkiye’de Holistik Turizm ve Kültüre Dönüş. Avrasya Sosyal ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 7 (5), 406-417.

Tureb (2020). Rehber İstatistikleri. http://tureb.org.tr/tr/RehberIstatistik/ Erişim Tarihi: 17.11.2020 UNWTO (2020). Impact Assessment of the COVID-19 Outbreak on International Tourism.

https://www.unwto.org/impact-assessment-of-the-covid-19-outbreak-on-internationaltourism. Erişim Tarihi: 20.09.2020.

Worldometers (2020). Covid – 19 Coronavirus Pandemic. https://www. worldometers.info/ Coronavirus / Erişim Tarihi: 15.11.2020

Yalçın, S. (2020). Covid-19 Pandemisi ve Alınacak Önlemler. İstanbul: Quintessence Publishing

Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2008). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri, Ankara: Seçkin Yayıncılık.

Zeng, B., Carter, R. W., & De Lacy, T. (2005). Short-Term Perturbations and Tourism Effects: The Case of SARS in China. Current Issues in Tourism, 8 (4), 306-322.

Yabancı Ülkelerde Taranan Google Fotoğraflarının Göstergebilim Analizi: Kuşadası Örneği

Hakan ATAY

PDF (Göster/Preview)

Özet

Göstergebilim analizi, son yıllarda sosyal bilimler alanında giderek daha önemli bir nitel araştırma yöntemi haline gelmiştir. Bu yöntem temelde bir göstergenin içeriğini (fotoğraf, film, broşür, video vb.) analiz ederek içerdiği anlamı ortaya çıkarmayı amaçlamaktadır. Bu yöntem, tanımlayıcı/pozitivist olmaktan çok fenomenolojik/yorumlayıcı paradigmaya dayanmaktadır. Bu çalışmada Google arama motorunun yabancı ülkelerdeki görsel arama uygulaması ile taranan Kuşadası fotoğraflarının göstergebilim analizi yapılmıştır. Bu bağlamda araştırmada Almanya, Hollanda, Fransa, İngiltere ve Rusya ülkelerinden yapılan aramalarda en üstte yer alan ilk beş görselin analizi yapılmıştır. Veriler orada yaşayan yardımcı araştırmacılar tarafından 21.07.2019 tarihinde elde edilip iletilmiştir. Çalışmanın araştırma sorusu, tıklanma yoğunluğuna bağlı olarak üst sıralarda yer alan bu görsellerde potansiyel turistlerin neyi aradıkları veya neden bu görsellerin üst sıralarda yer aldığıdır. Yapılan içerik analizinde Rusya’daki görsellerin konaklama, dinlenme ve kruvaziyer ulaşımı; İngiltere’deki görsellerin kruvaziyer ulaşımı ve tarihi mekanlar; Fransa’daki görsellerin sakin plajlar ve deniz eğlenceleri; Almanya’daki görsellerin Kuşadası’nı bütünüyle gören ve günbatımı; Hollanda’daki görsellerin Güvercinada ve Kadınlar Denizi içerikli olduğu saptanmıştır. Bu görsellerdeki içerik çerçevesinde, incelenen ülkelerdeki potansiyel turistlere yönelik nasıl bir pazarlama stratejisi geliştirilebileceği tartışılarak turistik işletmelere ve karar vericilere öneriler sunulmuştur.

Anahtar Kelimeler: Göstergebilim Analizi, Google, Kuşadası

Abstract

Semiotics analysis has become an increasingly important qualitative research method in the field of social sciences in recent years. This method basically aims to reveal the meaning it contains by analyzing the content of an indicator (such as photograph, film, brochure, video etc.). This method is based on the phenomenological/interpretive paradigm rather than being a descriptive/positivist. In this study, semiotics analysis of the photos of Kuşadası scanned by the Google search engine’s visual search application in foreign countries was done. In this study, the top five visuals in searches from Germany, Holland, France, England and Russia were analyzed. The data were collected on 21.07.2019 by assistant researchers living in these countries. As a result of the analysis, it has been determined that the visuals are listed in different formats in different countries and the reasons for this are interpreted. In the content analysis, it was determined that the visuals from Russia included accommodation, recreation and cruise transportation; United Kingdom: cruise transportation and historical sites; France: quiet beaches and sea entertainment; Germany: complete Kuşadası and sunset; Netherlands: Pigeon Island and Ladies Beach. Within the framework of the content of these images, suggestions were made to touristic businesses and decision-makers by discussing how to develop a marketing strategy for potential tourists in the countries studied.

Keywords: Semiotics, Google, Kuşadası

Kaynak Göster / Cite This

APA: Atay, H. (2020). Yabancı Ülkelerde Taranan Google Fotoğraflarının Göstergebilim Analizi: Kuşadası Örneği. Turist Rehberliği Nitel Araştırmalar Dergisi, 1(1): 20-30.

Kaynakça / References

Reklam Görsellerinin Analizi. Turizm & Araştırma Dergisi, 5 (2), 65-78.

Chandler, D. (2000). Semiotics for Beginners. Aberystwyth: University of Wales. Chandler, D. (2001). Semiotics: The Basics. KY: Routledge.

Cı̇velek Oruç, C., Türkay, O. (2018). Türkiye Tanıtım Afişlerinin Göstergebilimsel Bir Analizi: Home Of Turkey Afişleri Örneği. The Turkish Online Journal of Design Art and Communication, 8 (2), 312-328.

Çeken, B. Arslan, A. A. (2016). İmgelerin Göstergebilimsel Çözümlenmesi: Film Afişi Örneği. Bayburt Eğitim Fakültesi Dergisi, 11 (2), 507-517.

Çulha, O. (2011). Gösterge Bilim (Semiyotik) Tekniği Kullanılarak Kanada Fotoğraflarının İncelenmesi. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 7 (13), 409-424.

Eryılmaz, B., Yücetürk, C. (2017). Yeşil Yıldız Uygulamasını Konu Alan Tv Spotu Üzerine Göstergebilimsel Bir İnceleme. International Journal of Academic Value Studies, 3 (11), 251-263.

Hawkes, T. (1997). Structuralism & Semiotics. KY: Routledge.

Hopkins, J. (1998). Signs of the post‐rural: marketing myths of a symbolic countryside, Geografiska Annaler: Series B, Human Geography, 80 (2), 65-81.

Jenkins, O. H. (2003). Photography and Tourism Brochures: The Circle of Representation. Tourism Geographies, 5 (3), 305-328.

Kecheng, L. (2000). Semiotics in Information Systems Engineering. Cambridge: Cambridge University Press.

Kemp, S. (2020). Digital 2020: October Global Statshot, DataReportal Library, https://datareportal.com/reports/digital-2020-october-global-statshot

Köklü, A. (2016). Türk Tiyatrosu Araştırmaları Alanında Crt Sblaise – İdeogram Tiyatrosu ve “Yerle Gök Arasında Köroğlu”. Sahne ve Müzik, 0 (2), 157-170.

MacCannell, D. (1999). The Tourist: A New Theory of The Leisure Class. California: University of California Press.

Mackay, K. J. (2005). Is a Picture Worth a Thousands Word? Snapshots from Tourism Destination Image Research. Aspects of Tourism: Tourism Development Issues for a Vulnerable Industry (Eds.Julio Aramberri, Richard Butler), Great Britain: Cromwell Press.

Moriarity, S. (2004) Visual Semiotics Theory, Smith, Kenneth L., Jr. (Editor). Handbook of Visual Communication: Theory, Methods, and Media. NJ: Lawrence Erlbaum Associates, Incorporated.

Nelson, V. (2005). Representation and The Images of People, Place and Nature in Grenada’s Tourism. Geografiska Annaler, 87 (2), 131-143.

Öztürk, G., Öncüer, M. E. (2018). Küyerelleşme Kapsamında Türkiye Turizm Tanıtım AfişlerindeSomut Olmayan Kültürel Miras Öğelerinin Kullanımı: Bir Gösterge Bilim Analiz Örneği. Journal of Travel and Tourism Research, 18, 69-95.

Pennington, J. W., Thomsen, R. C. (2010). A semiotic model of destination representations applied to cultural and heritage tourism marketing. Scandinavian Journal of Hospitality and Tourism, 10 (1), 33-53.

T. C. Kültür ve Turizm Bakanlığı, Turizm İstatistikleri 3, 2019 Ocak-Eylül, https://yigm.ktb.gov.tr/Eklenti/67862,turizmistatistikleri2019-306112019pdf.pdf?0

Tepecik, A. (2002), Grafik Sanatlar (Tarih-Tasarım-Teknoloji). Ankara: Detay Sistem Ofset. Uçar, F. (2004), Görsel İletişim ve Grafik Tasarım. İstanbul: İnkılap Kitapevi.

Uzzell, D. (1984). An alternative structuralist approach to the psychology of tourism marketing. Annals of Tourism Research, 11 (1), 79-99.

Yıldırım, A., Şimşek, H. (2018). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. İstanbul: Seçkin Yayıncılık.

Sanal Gerçeklik Uygulamalarının Turizm Rehberliği Bölüm Derslerinde Kullanımına Yönelik Bir Öneri

Turan OKUL¹

Güntekin ŞİMŞEK²

PDF (Göster/Preview)

Özet

Bu çalışmada, son 10 yılda hızlı bir gelişim gösteren ve (tıp, tarih, sanat, müzik, coğrafya, yabancı dil, spor, astronomi, havacılık vb.) çeşitli alanlarda yoğun bir şekilde eğitim amaçlı kullanılmaya başlayan sanal gerçeklik teknolojilerinin turizm rehberliği eğitimi alanında kullanımı ele alınmıştır. Çalışmada turizm rehberliği bölümlerinde verilen alan derslerinin sanal gerçeklik uygulamalarıyla verilmek istenmesi durumunda bu uygulamaların nasıl kullanılabileceğini ve bu derslerde sanal gerçeklik uygulamalarının düşük maliyetle ve yüksek verimle nasıl uygulanabileceğini belirlemek amaçlanmıştır. Bu amaç doğrultusunda, 3 uzman ile Mayıs – Haziran 2018 döneminde görüşmeler gerçekleştirilmiş ve görüşmelerden elde edilen birincil veriler ile internet üzerinden gerçekleştirilen piyasa araştırmasından elde edilen ikincil veriler analiz edilmiştir. Araştırma sonucunda sanal gerçeklik destekli dersler için hazırlanacak içeriğin 360 derece fotoğraflar ile hazırlanması durumunda videoya göre daha düşük maliyetli olduğu ortaya koyulmuştur. Bununla beraber, webde sunulan ücretsiz hazır içeriklerin kullanılması durumunda daha düşük maliyet ve yüksek verim ile derslerde sanal gerçeklik uygulamalarının kullanılabileceği belirlenmiştir. Ulaşılan bulgulardan hareketle sanal gerçeklik uygulamalarının turizm rehberliği bölümü alan derslerinde kullanımına yönelik bir model önerisi sunulmuştur.

Anahtar Kelimeler: Sanal Gerçeklik, Eğitimde Sanal Gerçeklik, Turizm Rehberliği Eğitiminde Sanal Gerçeklik

Abstract

In this study, the use of virtual reality technologies, which have developed rapidly in the last 10 years and started to be used intensively for educational purposes in various fields (medicine, history, art, music, geography, foreign language, sports, astronomy, aviation, etc.), has been discussed in the field of tourism guiding education. In the study, it was aimed to determine how virtual reality applications can be used in the field lessons of tourism guiding department and how virtual reality applications can be applied in these lessons with low cost and high efficiency. In line with this purpose, primary qualitative data obtained from expert opinions in June-July 2018 and secondary data obtained from market research conducted on the internet were considered. As a result of the research, it has been revealed that the content to be prepared for virtual reality-supported lessons is less costly than video if it is prepared with 360-degree photographs. However, it has been determined that virtual reality applications can be used in lessons with lower cost and higher efficiency if free ready-to-use content offered on the web is used. Based on the findings, a model proposal is presented for the application of virtual reality technologies in the field lessons of the tourism guiding department with low cost and high efficiency.

Keywords: Virtual Reality, Virtual Reality in Education, Virtual Reality in Tourism Guiding Education

Kaynak Göster / Cite This

APA: Okul, T. ve Şimşek, G. (2020). Sanal Gerçeklik Uygulamalarının Turizm Rehberliği Bölüm Derslerinde Kullanımına Yönelik Bir Öneri. Turist Rehberliği Nitel Araştırmalar Dergisi, 1(1): 31-51.

Kaynakça / References

Aydın Adnan Menderes Üniversitesi Turizm Fakültesi, (2020). Turizm Rehberliği Bölüm Dersleri,https://akademik.adu.edu.tr/fakulte/turizm/?brm=4502&yk=365795&s=dersler, Erişim Tarihi: 22.12.2020

Aiello, P., D’Elia, F., Di Tore, S., & Sibilio, M. (2012). A Constructivist Approach to Virtual Reality for Experiential Learning. E-Learning and Digital Media, 9(3), 317-324.

Argyriou, L., Economou, D., & Bouki, V. (2020). Design Methodology for 360 Immersive Video Applications: The Case Study of A Cultural Heritage Virtual Tour. Personal and Ubiquitous Computing, 24, 843–859. https://doi.org/10.1007/s00779-020-01373-8

Ausburn, L. J., Martens, J., Baukal Jr, C. E., Agnew, I., Dionne, R., & Ausburn, F. B. (2019). User Characteristics, Trait vs. State Immersion and Presence in A First-Person Virtual World. Journal For Virtual Worlds Research, 12(3).

Barfield, W., Zeltzer, D., Sheridan, T., & Slater, M. (1995). Presence and Performance within Virtual Environments. Virtual Environments and Advanced Interface Design, 473-513.

Barker, P. (1993). Virtual Reality: Theoretical Basis, Practical Applications. ALT-J, 1(1): 15-25.

Berkman M.I. ve Akan E. (2019). Presence and Immersion in Virtual Reality. In: Lee N. (eds) Encyclopedia of Computer Graphics and Games. Springer, Cham. https://doi.org/10.1007/978-3-319- 08234-9_162-1

Boas, Y. A. G. V. (2013). Overview of Virtual Reality Technologies. In Interactive Multimedia Conference (Vol. 2013, August).

Bowman, D. A., & McMahan, R. P. (2007). Virtual Reality: How Much Immersion is Enough?. Computer,
40(7), 36-43.

Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2016). Bilimsel Araştırma Yöntemleri, Pegem Akademi, Ankara

Byrne, C., & Furness, T. A. (1994). Virtual Reality and Education. In Exploring a new partnership: Children, Teachers and Technology, 181-189.

Bystrom, K. E., Barfield, W., & Hendrix, C. (1999). A Conceptual Model of The Sense of Presence in Virtual Environments. Presence: Teleoperators & Virtual Environments, 8(2), 241-244.

Castelvecchi, D., (2016). Low-Cost Headsets Boost Virtual Reality’s Lab Appeal, https://www.nature.com/news/low-cost-headsets-boost-virtual-reality-s-lab-appeal-1.19881, Erişim Tarihi: 27.10.2020

Checa, D., & Bustillo, A. (2020). Advantages and Limits of Virtual Reality in Learning Processes: Briviesca in The Fifteenth Century. Virtual Reality, 24(1): 151-161.

Chen, C. (2003). A Constructivist Approach to Teaching: Implications in Teaching Computer Networking Implications in Teaching Computer Networking. Information Technology, Learning, and Performance Journal, 21(2): 17.

Chen, Y. F., & Mo, H. E. (2014). Users’ Perspectives on Tour-Guide Training Courses Using 3D Tourist Sites. Australasian Journal of Educational Technology, 30(1), 80-91.

Chen, X., & Gao, Y. (2019). Application and Innovation of Using Virtual Reality in Art Education. 9th International Conference on Education and Management (ICEM 2019), 779-784, Francis Academic Press, UK. DOI: 10.25236/icem.2019.150

Chiao, H. M., Chen, Y. L., & Huang, W. H. (2018). Examining The Usability of An Online Virtual Tour- Guiding Platform for Cultural Tourism Education. Journal of Hospitality, Leisure, Sport & Tourism Education, 23, 29-38.

Christou, C. (2010). Virtual Reality in Education. In Affective, interactive and cognitive methods for e- learning design: creating an optimal education experience, 228-243. IGI Global.

Cruz-Neira, C., Sandin, D. J., DeFanti, T. A., Kenyon, R. V., & Hart, J. C. (1992). The CAVE: Audio Visual Experience Automatic Virtual Environment. Communications of the ACM, 35(6): 64-73.

Cummings, J. J., & Bailenson, J. N. (2016). How Immersive is Enough? A Meta-Analysis of The Effect of Immersive Technology on User Presence. Media Psychology, 19(2), 272-309.

Dede, C. (1995). The Evolution of Constructivist Learning Environments: Immersion in Distributed, Virtual Worlds. Educational Technology, 35(5), 46-52

Diemer, J., Alpers, G.W., Peperkorn, H.M., Shiban, Y. & Mühlberger, A. (2015), The Impact of Perception and Presence on Emotional Reactions: A Review of Research in Virtual Reality, Frontiers in Psychology, 6: 26.

Fonseca, D., Navarro, I., de Renteria, I., Moreira, F., Ferrer, Á., & de Reina, O. (2018). Assessment of Wearable Virtual Reality Technology for Visiting World Heritage Buildings: An Educational Approach. Journal of Educational Computing Research, 56(6), 940-973.

Freina, L., & Canessa, A. (2015). Immersive vs Desktop Virtual Reality in Game Based Learning.
Proceedings of 9th European Conference on Games Based Learning ECGBL-2015, 195-202.

Google for Education, (2020), Expeditions’la Derslerinize Hayat Verin, https://edu.google.com/products/vr-ar/expeditions/, Erişim Tarihi: 07.12.2020

Google Support, (2020), Expeditions Nedir?, https://support.google.com/edu/expeditions/ answer/6335093?hl=tr, Erişim Tarihi: 07.12.2020

Guoliang, Z., & Guolin, Z. (2013). Research and Implementation of Virtual Tour Training System Based on Virtools. Computer Modelling & New Technologies. 17(5B), 68-70.

Gutiérrez, M., Vexo, F., & Thalmann, D. (2008). Stepping into Virtual Reality. Springer Science & Business Media.

Guttentag, D.A. (2010), Virtual Reality: Applications and Implications for Tourism, Tourism Management, 31(5), 637-651.

Harris, S., Kemmerling, R., & North, M. (2002). Brief Virtual Reality Therapy for Public Speaking Anxiety. CyberPsychology & Behavior, 5(6), 543–550.

Hedberg, J., & Alexander, S. (1994). Virtual Reality in Education: Defining Researchable Issues.
Educational Media International, 31(4), 214-220.

Heilig, M. L. (1962). U.S. Patent No. 3,050,870. Washington, DC: U.S. Patent and Trademark Office.

Helsel, S. (1992). Virtual Reality and Education. Educational Technology, 32(5), 38-42.

Huang, H. M., Rauch, U., & Liaw, S. S. (2010). Investigating Learners’ Attitudes Toward Virtual Reality Learning Environments: Based On A Constructivist Approach. Computers & Education, 55(3), 1171- 1182.

Ianneo, W. (2017). Virtual Reality Calendar Tour Guide. Technical Disclosure Commons, Defensive Publication Series, http://www.tdcommons.org/dpubs_series/724

Innocenti, E. D., Geronazzo, M., Vescovi, D., Nordahl, R., Serafin, S., Ludovico, L. A., & Avanzini, F. (2019). Mobile Virtual Reality for Musical Genre Learning in Primary Education. Computers & Education, 139, 102-117.

Jensen, L., & Konradsen, F. (2018). A Review of The Use of Virtual Reality Head-Mounted Displays in Education and Training. Education and Information Technologies, 23(4), 1515-1529.

Jonassen, D. H., (1994). Thinking Technology: Toward a Constructivist Design Model, Educational Technology, 34(4): 34-37.

Kaleci, D., Tepe, T., ve Tüzün, H. (2017). Üç Boyutlu Sanal Gerçeklik Ortamlarındaki Deneyimlere İlişkin Kullanıcı Görüşleri. Turkiye Sosyal Arastirmalar Dergisi, 21(3), 669-689.

King, D., Tee, S., Falconer, L., Angell, C., Holley, D., & Mills, A. (2018). Virtual Health Education: Scaling Practice to Transform Student Learning: Using Virtual Reality Learning Environments in Healthcare Education to Bridge The Theory/Practice Gap and Improve Patient Safety. Nurse Education Today, 71, 7-9. doi.org/10.1016/j.nedt.2018.08.002

Kozak, M. (2014). Bilimsel Araştırma: Tasarım, Yazım ve Yayım Teknikleri. Detay Yayıncılık. Ankara

Kyaw, B. M., Saxena, N., Posadzki, P., Vseteckova, J., Nikolaou, C. K., George, P. P., … & Car, L. T. (2019). Virtual reality for Health Professions Education: Systematic Review and Meta-Analysis by The Digital Health Education Collaboration. Journal of Medical Internet Research, 21(1), e12959.

Lacrãmã, D. L., & Fera, D. (2007). Virtual Reality, Annals Computer Science Series, 5(1)

LaValle S. M., (2019), Virtual Reality, Cambridge University Press, [http://vr.cs.uiuc.edu/vrbookbig.pdf]

Lee, G. A., Dünser, A., Nassani, A., & Billinghurst, M. (2013). AntarcticAR: An Outdoor AR Experience of a Virtual Tour to Antarctica. IEEE International Symposium on Mixed and Augmented Reality-Arts, Media, and Humanities (ISMAR-AMH), 29-38.

Loftin, R. B., Engleberg, M., & Benedetti, R. (1993, October). Applying Virtual Reality in Education: A Prototypical Virtual Physics Laboratory. In Proceedings of 1993 IEEE Research Properties in Virtual Reality Symposium, 67-74

Lv, Z., & Li, X. (2015). Virtual Reality Assistant Technology for Learning Primary Geography. International Conference on Web-Based Learning, 31-40. Springer, Cham.

Lv, Z., Li, X., & Li, W. (2017). Virtual Reality Geographical Interactive Scene Semantics Research for Immersive Geography Learning. Neurocomputing, 254, 71-78.

Makransky, G., & Lilleholt, L. (2018). A Structural Equation Modeling Investigation of The Emotional Value of Immersive Virtual Reality in Education. Educational Technology Research and Development, 66(5), 1141-1164.

Moore, P. (1995). Learning and Teaching in Virtual Worlds: Implications of Virtual Reality for Education.
Australasian Journal of Educational Technology, 11(2).

Morgan, C. L. (2009). (Re) building Çatalhöyük: Changing Virtual Reality in Archaeology.
Archaeologies, 5(3), 468.

Moro, S., Rita, P., Ramos, P., & Esmerado, J. (2018). Analysing Recent Augmented and Virtual Reality Developments in Tourism. Journal of Hospitality and Tourism Technology, 10(4), 571-586, Doi: 10.1108/jhtt-07-2018-0059

Mujber, T. S., Szecsi, T., & Hashmi, M. S. (2004). Virtual Reality Applications in Manufacturing Process Simulation. Journal of Materials Processing Technology, 155, 1834-1838.

Na, L., & Weihua, H. (2012). Virtual Reality Applications in Simulated Course for Tour Guides. 7th International Conference on Computer Science & Education (ICCSE). 1672-1674. Melbourne, Australia

Nagata, H., Mikami, D., Miyashita, H., Wakayama, K., & Takada, H. (2017). Virtual Reality Technologies in Telecommunication Services. Journal of Information Processing, 25, 142-152.

Okul, T. (2016). Sanal Organizasyonlar: Kuşadası’ndaki Seyahat İşletmesi Yöneticileri Üzerine Bir Değerlendirme, Adnan Menderes Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Turizm İşletmeciliği ABD Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi.

Osberg, K. M. (1993). Virtual Reality and Education: A Look at Both Sides of The Sword. Seattle, WA: Human Interface Technology Laboratory Technical Report.

Pantelidis, V. S. (2010). Reasons to Use Virtual Reality in Education and Training Courses and A Model to Determine When to Use Virtual Reality. Themes in Science and Technology Education, 2(1-2), 59-70.

Parmaxi, A. (2020). Virtual Reality in Language Learning: A Systematic Review and Implications for Research and Practice. Interactive Learning Environments, 1-13. DOI: 10.1080/10494820.2020.1765392

Pengshun, Z. (2013). Design of Virtual Reality Guide Training Room Based on The Modern Education Technology. (Eds. Li, S., Jin, Q., Jiang, X., & Park, J. J.) In Frontier and Future Development of Information Technology in Medicine and Education, 1221-1227. Springer, Dordrecht.

Parong, J., Pollard, K. A., Files, B. T., Oiknine, A. H., Sinatra, A. M., Moss, J. D. & Khooshabeh, P. (2020). The Mediating Role of Presence Differs Across Types of Spatial Learning in Immersive Technologies. Computers in Human Behavior, 107, 106-290.

Punch, K. F. (2014). Sosyal Araştırmalara Giriş Nicel ve Nitel Yaklaşımlar, (Çev. Bayrak, D., Arslan, H. B., ve Akyüz, Z.), Siyasal Kitabevi, Ankara.

Psotka, J. (1995). Immersive Training Systems: Virtual Reality and Education and Training. Instructional Science, 23(5-6), 405-431.

Resmî Gazete, (2014). Turist Rehberliği Meslek Yönetmeliği,
https://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2014/12/20141226-25.htm, Erişim Tarihi: 05.12.2020

Roussou, M., & Slater, M. (2017). Comparison of The Effect of Interactive Versus Passive Virtual Reality Learning Activities in Evoking and Sustaining Conceptual Change. IEEE Transactions on Emerging Topics in Computing. 233-244, Doi: 10.1109/TETC.2017.2737983

Sheridan, T. B. (1992). Musings on Telepresence and Virtual Presence. Presence: Teleoperators and Virtual Environments, 1(1), 120-125.

Sherman, W. R., & Craig, A. B. (2018). Understanding Virtual Reality: Interface, Application, And Design. Morgan Kaufmann.

Sim, C. Y. (2018), Virtual Tour Guide Software, BCS (Hons) Computer Science Faculty of Information and Communication Technology (Perak Campus), UTAR

Shorey, S., Ang, E., Ng, E. D., Yap, J., Lau, L. S. T., & Chui, C. K. (2020). Communication Skills Training Using Virtual Reality: A Descriptive Qualitative Study. Nurse Education Today, 94, 104592. doi.org/10.1016/j.nedt.2020.104592

Slater, M., & Usoh, M. (1993). Presence in Immersive Virtual Environments. In Proceedings of IEEE Virtual Reality Annual International Symposium, 90-96, IEEE.

Slater, M., & Wilbur, S. (1997). A Framework for Immersive Virtual Environments (FIVE): Speculations on The Role of Presence in Virtual Environments. Presence: Teleoperators & Virtual Environments, 6(6), 603-616.

Slater, M. (2018). Immersion and The Illusion of Presence in Virtual Reality. British Journal of Psychology, 109(3), 431-433.

Slator, B. M., Clark, J. T., Landrum, J., Bergstrom, A., Hawley, J., Johnston, E., & Fisher, S. (2001). Teaching with Immersive Virtual Archaeology. Proceedings Seventh International Conference on Virtual Systems and Multimedia, 253-262.

Stojšić, I., Džigurski, A. I., Maričić, O., Bibić, L. I., & Vučković, S. Đ. (2016). Possible Application of Virtual Reality in Geography Teaching. Journal of Subject Didactics, 1(2), 83-96.

Symonenko, S., Zaitseva, N., Osadchyi, V., Osadcha, K., & Shmeltser, E. (2020). Virtual Reality in Foreign Language Training at Higher Educational Institutions. 37-49, http://ds.knu.edu.ua/jspui/handle/123456789/2197, Erişim Tarihi: 22.12.2020

Şimşek, G. (2012). Turizm Rehberliği Eğitiminde Teknoloji İvmesi: Etkileşimli Sanal Ortam. Turizm Eğitimi Konferansı-Tebliğler 17-19 Ekim 2012 Ankara Bildiri Kitabı, 426-434.

Şimşek, İ., ve Can, T. (2019). Yüksek Öğretimde Sanal Gerçeklik Kullanımı ile İlgili Yapılan Araştırmalara Yönelik İçerik Analizi. Folklor/Edebiyat, 25(97), 77-90.

Tschirschwitz, F., Richerzhagen, C., Przybilla, H. J., & Kersten, T. P. (2019). Duisburg 1566: Transferring A Historic 3d City Model from Google Earth into A Virtual Reality Application. PFG–Journal of Photogrammetry, Remote Sensing and Geoinformation Science, 87(1-2), 47-56.

van Dam, A., Forsberg, A. S., Laidlaw, D. H., LaViola, J. J., & Simpson, R. M. (2000). Immersive VR for Scientific Visualization: A Progress Report. IEEE Computer Graphics and Applications, 20(6), 26-52.

Vesisenaho, M., Juntunen, M., Häkkinen, P., Pöysä-Tarhonen, J., Fagerlund, J., Miakush, I., & Parviainen,
T. (2019). Virtual Reality in Education: Focus on The Role of Emotions and Physiological Reactivity.
Journal of Virtual Worlds Research, 12(1).

Vidal, C. A., dos Santos, E. M., Júnior, A. J. M. L., Almendra, C. C., & Borges, V. M. C. (2003). A Tour Guide Course Using Collaborative Virtual Environments. In Brazilian Symposium on Computers in Education (Simpósio Brasileiro de Informática na Educação-SBIE) 1(1), 625-634.

von Glasersfeld, E. (1996). Introduction: Aspects of Constructivism. In C. T. Fosnot (Ed.). Constructivism: Theory, perspectives, and practice, 3-7. New York: Teacher College Press.

Wang, L., & Wang, L. (2019). Design and Implementation of Three-Dimensional Virtual Tour Guide Training System Based on Unity3D. In 2019 International Conference on Communications, Information System and Computer Engineering (CISCE). 203-205.

Wickens, C. D. (1992). Virtual Reality and Education. In [Proceedings] 1992 IEEE International Conference on Systems, Man, and Cybernetics, 842-847

Winn, W. (1993). A Conceptual Basis for Educational Applications of Virtual Reality (Technical Report TR-93-9). Seattle, Washington: Human Interface Technology Laboratory, University of Washington. Retrieved from http://www.hitl.washington.edu/publications/r-93-9/

Yoon, S. (2010). Virtual Reality in Art Education. Virginia Commonwealth University VCU Scholars Compass, Richmond Virginia, https://scholarscompass.vcu.edu/cgi/view content.cgi?article=3020&context=etd, Erişim Tarihi: 22.12.2020

Yükseköğretim Kurulu, (2019). YÖK’ün “Yükseköğretimde Dijital Dönüşüm Projesi’nde İmzalar Atıldı,
18 Şubat 2019/Ağrı, https://www.yok.gov.tr/Sayfalar/Haberler/agri-dijital-donusum-tanitim- toplantisi.aspx, Erişim Tarihi: 26.10.2020

Yükseköğretim Kurulu, (2020). “YÖK Sanal Laboratuvar Projesi’nin Tanıtımı Yapıldı. Üniversite Öğrencileri, “YÖK Sanal Laboratuvarı” ile Dijital Ortamda Deney İmkânına Kavuşuyor 21 Ekim 2020/Ankara, https://www.yok.gov.tr/Sayfalar/Haberler/2020/yok-sanal-laboratuvar-projesi- tanitildi.aspx, Erişim Tarihi: 26.10.2020

http://3dmekanlar.com/, Erişim Tarihi: 12.12.2020 https://www.360tr.com/, Erişim Tarihi: 12.12.2020 https://artsandculture.google.com/, Erişim Tarihi: 12.12.2020

Turist Rehberlerinin Turist Rehberliği Alanında Yayınlanan Akademik
Çalışmalara Karşı Tutumu

Tolga Fahri ÇAKMAK

PDF (Göster/Preview)

Özet
Bu çalışmanın amacı turist rehberlerinin, turist rehberliği alanında gerçekleştirilen bilimsel çalışmalara karşı bakış açılarının belirlenmesidir. Çalışmada nitel araştırma yöntemleri kullanılmıştır. Veriler odak grup görüşmesi tekniği ile elde edilmiştir. Çalışmanın katılımcıları, yoğunluk örneklemesine göre oluşturulmuş, katılımcılara kartopu örneklem
yöntemi ile ulaşılmıştır. Sekizer kişilik iki ayrı grup toplanmıştır. İlk grupta yer alan turist rehberlerinin eğitim derecesi lisans, ikinci grupta yer alan turist rehberlerinin eğitim derecesi ise lisansüstüdür. Çalışma Yapılan görüşmelerde elde edilen verilerin analizinde betimsel analiz yöntemi uygulanmıştır. Çalışma sonucunda, turist rehberliği alanında yapılan
çalışmaların yöntemleri konusunda, lisans eğitim seviyesindeki turist rehberlerinin görüşme ve gözlem tekniğini anket tekniği yerine daha fazla tercih ettikleri görülmüştür. Yüksek lisans mezunu turist rehberlerinde, turizm işletmeciliği alanında yüksek lisans yapmış katılımcılar anket tekniğini daha fazla desteklerken diğer alanlarda yüksek lisans yapan
turist rehberleri görüşme ve gözlem tekniklerine daha olumlu baktıklarını belirtmişlerdir. Her iki grupta da turist rehberliği alanında yapılan akademik çalışmalarda, meslek sorunlarına yeterince çözüm üretilmediği, araştırmayı yapanların mesleğe dair kısıtlı bilgiye sahip oldukları, çok fazla aynı içerikli konuların çalışıldığı ve meslek odalarının akademik araştırmalara doğru şekilde destek olmadıkları sonuçlarına ulaşılmıştır. Çalışma turist rehberliği alanında çalışma yapan araştırmacılara çeşitli önerilerde bulunarak tamamlanmıştır.
Anahtar Kelimeler: Turist Rehberliği, Akademik Çalışma, Turizm

Abstract
The aim of this study is to determine the perspectives of tourist guides on scientific studies in the field of tourist guidance. Qualitative research methods were used in the study. The data were obtained by focus group interview technique. The participant group, which was formed according to the density sampling, was reached with the snowball sampling method.
Focus group interviews were conducted with two separate groups of eight people each. The education degree of the tourist guides in the first group is undergraduate, and the education degree of the tourist guides in the second group is graduate. Descriptive analysis method was used in the analysis of the data obtained from the interviews. As a result of the study, it
was seen that the undergraduate tourist guides preferred the interview and observation technique more for the purpose of the survey technique in terms of the methods of the studies in the field of tourist guidance. In the postgraduate tourist guides, the participants with a master’s degree in tourism management stated that they supported the survey technique
more, while the tourist guides who had a master’s degree in other fields stated that they had a more positive view of interview and observation techniques. In the academic studies conducted in the field of tourist guidance in both groups, it was concluded that there were not enough solutions to occupational problems, the researchers had limited knowledge
about the profession, too many subjects with the same content were studied, and professional chambers did not properly support academic research. The study was completed by making various suggestions to researchers working in the field of tourist guidance.
Keywords: Tourist Guidance, Academic Study, Tourism

Kaynak Göster / Cite This

APA: Çakmak, T. F. (2020). Turist Rehberlerinin Turist Rehberliği Alanında Yayınlanan Akademik Çalışmalara Karşı Tutumu. Turist Rehberliği Nitel Araştırmalar Dergisi, 1(1): 52-65.

Kaynakça / References

Acar, V. (2018). Uluslararası Turistlerin Davranışlarının İncelenmesi, Türkiye’de Rehberli Turlara Katılan Turistler Üzerine Bir Araştırma, (yayınlanmamış doktora tezi), Aydın Adnan Menderes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Akpınar, A. (2020) Turist Rehberliğinde Uzmanlaşma ve Verilen Uzmanlık Eğitimlerinin Analizi, (yayınlanmamış yüksek lisans tezi) Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.

Aşkın, S. (2020). Turist Rehberliği Lisans Eğitiminin Akademisyenler, Turist Rehberleri ve Lisans Bölümü Öğrencilerinin Bakış Açısı ile Değerlendirilmesi: Karşılaştırmalı bir Analiz. (yayınlanmamış yüksek lisans tezi) Hacı Bayram Veli Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü: Ankara

Batman, O. Yıldırgan, R. ve Demirtaş, N. (2001) Turizm Rehberliği, İstanbul: Değişim Yayınları

Bilim, Y. (2015) Görüşme Tekniği, içinde: Bilimsel Araştırma Yöntemleri, İçinde: Bilimsel Araştırma Yöntemleri, (Edit: Yüksel, A., Yanık, A., ve Ayazlar, R. A. ) Ankara: Seçkin Yayıncılık

Corbin, J. Ve Straus, A. (2015). Basics of Qualitative Research, America: Sage Publictions, 4.th Edition

Creswell, J. W. (2013). Research Design: Qualitative, Quantitative, And Mixed Methods Approaches. New York: Sage

Çakmak, T. F. (2019). Yasa Dışı Rehberlik Faaliyetlerinin İçerik Analizi Yoluyla İncelenmesi: İstanbul Rehberler Odası Örneği, Turizm Akademik Dergisi, 6 (2), 31-41.

Çakmak, T. F. (2018). Turist Rehberliğinin Açmazları, İçinde: Turist Rehberliği, Edt: Eser, S., Şahin, S., Çakıcı, C., Ankara: Detay

Çapar, G. Toksöz, D. Dönmez, B. (2018). Turizm Rehberliği Alanında Yapılan Akademik Çalışmaların İncelenmesi, Turist Rehberliği Dergisi, 1(2), 57-73.

Çetin, G. & Kızılırmak, İ. (2012). Türk Turizminde Kokartlı Turist Rehberlerinin Mevcut Durumunun Analizi, Afyon Kocatepe Üniversitesi İİBF Dergisi, 14(2), 307-318.

Çimrin, H. (1995). Turizm ve Turist Rehberliğinin A, B, C’si. Antalya: Akdeniz Kitapevi.

Eker, N. Ve Zengin, B. (2016). Turist Rehberliği Eğitiminin Değerlendirilmesi: Profesyonel Turist Rehberleri Üzerine Bir Uygulama, Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 5(4):65-74

Eser, S. ve Şahin, S. (2020). Turist Rehberliği Mesleğinde Yaşanan Güncel Sorunlar Üzerine Bir İnceleme, Türk Turizm Araştırmaları Dergisi, 4(2): 1344-1355.

Flick, U. (2014). An Introduction To Qualitative Research. New York: Sage

Güzel, F. Ö., Türker, A. ve Şahin, İ. (2014). Profesyonel Turist Rehberlerinin Algıladıkları Mesleki Engelleri Belirlemeye Yönelik Bir Araştırma. Gazi Üniversitesi Turizm Fakültesi Dergisi, 2 (2014):173 – 190.

Holloway, J. C. (1981). “The Guided Tour: A Sociological Approach”, Annals of Tourism Research, 8(3): 377-402.

Kırcı Tekeli, E. (2020). Mükemmeliyetçiliğin Problem Çözme Becerisine Etkisinde Duygusal Zekânın Aracı Rolü: Turist Rehberlerine Yönelik Bir Uygulama, (yayınlanmamış doktora tezi) Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Kozak, M. (2014) Bilimsel Araştırma: Tasarım, Yazım ve Yayım Teknikleri, Ankara: Detay Yayıncılık

Köz, S. (2020) Rehber Akademisyenlerin Rehberlikten Akademiye Geçme Motivasyonları ve İş Doyumu, (basılmamış yüksek lisans tezi), Kastamonu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü

Merriam, S. B. (2009) Qualitative Research, A Guide to Design and Implementation, Third Edition, CA, John & Wiley.

OSYM, (2020). 2020- Yükseköğretim Programları ve Kontenjanları Kılavuzu,
https://www.osym.gov.tr/TR,19431/2020-yuksekogretim-kurumlari-sinavi-yks-yuksekogre timprogramlari-ve-kontenjanlari-kilavuzu.html (Erişim Tarihi 09.11.2020)

Özsoy, A. ve Çokal, Z. (2018). Türkiye’de Yayınlanan Turist Rehberliği Alanında Yayımlanmış Lisansüstü Tezlerin Bibliyometrik Analizi (1989-2018). 2nd International EMI Entrepreneurship & Social Sciences Congress, 9-11 Kasım 2018, Kapadokya

Patton, M. Q. (2018). Nitel Araştırma ve Değerlendirme Yöntemleri, Ankara: Pegem Yayıncılık

Shapley, R. (2006). Travel and Tourism, London: Sage
Silverman, D. (2013). Doing Qualitative Research: A Practical Handbook. New York: Sage

Şahin, S. ve Acun, A. (2015). Turist Rehberliği Alanının Bibliyometrik Profili (Ulusal Turizm Kongreleri Bildirileri). Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 18(34): 213-234

Tracy, J. S. (2020). Qualitative Research Methods (2. Edition), USA: Wiley Blackwell.

TUREB, (2020). Rehber İstatistikleri, http://tureb.org.tr/tr/RehberIstatistik/ (Erişim Tarihi 09.11.2020)

TUADER, (2020). YKS Yerleştirme İstatistikleri, https://tuader.org/2019/09/11/2019-yks-turizmyerlestirme-istatistikleri/ (Erişim Tarihi 10.11.2020)

WFTGA, (2020) What is tour guide?, http://www.wftga.org/tourist-guiding/what-tourist-guide (Erişim Tarihi 10.11.2020)

Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2016). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri (11. Baskı), Ankara: Seçkin Yayıncılık

Walker, R., ve Walker, T. (2010), Tourism: Concepts and Practices. England: Pearson.

Zenin, B. Atasoy, B. (2020). Turizm Rehberliği Alanında Yapılan Lisansüstü Tezlerin Bibliyometrik Çerçevesi, Alanya Akademik Dergisi, 4(3): 975-992

Doğa Rehberliğine Bir Nefes: Bolu’nun Yürüyüş Yolları

Alperen KÖK¹
Doç. Dr Hande AKYURT KURNAZ²
PDF (Göster/Preview)

Özet
Doğa turizmi çevreye olan bilincin artması ve çevre korumasının yayılması ile birlikle tercih edilen bir turizm çeşidi olmuştur. Yürüyüş yollarının varlığı doğa turizminin önemli öğeleri arasında olmaktadır. Son yıllarda turist rehberliğinde uzmanlaşma konuları içerisinde yürüyüş yolları da yer almaktadır. Bolu sahip olduğu iklim elverişliliği, yayla açısından zengin çekiciliği ve doğal kaynakları ile doğa turizmi açısından belirli merkezler arasındadır. Ayrıca birbirinden farklı zorluk derecelerine sahip yürüyüş yollarına da ev sahipliği yapmaktadır. Yapılan bu çalışmanın amacı doğa turizmi kapsamında Bolu’nun sahip olduğu yürüyüş rotalarını belirlemektir. Araştırmanın deseni durum çalışması olarak belirlenmiştir. Yürüyüş yolları konusunda ayrıntılı bilgi edinmek amacı ile doküman analizi kullanılmıştır. Yapılan çalışmanın sonucunda Bolu’nun yürüyüş yolları konusunda önemli bir kaynak destinasyon olduğu, yeni rotaların
meydana getirilebileceği ve tanıtım sayesinde Bolu’nun yürüyüş yollarının rağbet göreceği belirlenmiştir. Ayrıca yapılan bu çalışma bölge kalkınması, bölge tanıtımının yapılması, rehberlikte uzmanlaşma ve yeni yürüyüş yollarının kazandırılması açısından önem taşımaktadır. Hem seyahat acenteleri açısından hem turist rehberliğinde uzmanlaşma açısından öneriler sunulacaktır.

Anahtar Kelimeler: Doğa Turları, Doğa Turu Rehberliği, Yürüyüş Yolları, Bolu

Abstract
Nature tourism has become a preferred type of tourism with the increased awareness of the environment and the spread of environmental protection. The existence of walking paths is among the important elements of nature tourism. In recent years, there are walking routes among the subjects of specialization in tourist guidance. Bolu is among the specific centers in terms of nature tourism with its climate suitability, rich attraction in terms of plateaus and natural resources. It also hosts walking paths with different difficulty levels. The purpose of this study is to determine the walking routes Bolu has within the scope of nature tourism. The design of the research was determined as a case study. Document analysis was used to obtain detailed information about the walking paths. As a result of the study, it has been determined that Bolu is an important source destination in terms of walking paths, new routes can be created and Bolu’s walking paths will be popular with the promotion. In addition, this study is important for the development of the region, promotion of the region, specialization in guidance and gaining new walking paths. Suggestions will be presented for both travel agencies and specialization in tourist guidance.

Keywords: Nature Tours, Nature Tour Guidance, Hiking Trails, Bolu

Kaynak Göster / Cite This

APA: Kök, A. ve Akyurt Kurnaz, H. (2020). Doğa Rehberliği’ne Bir Nefes: Bolu’nun Yürüyüş Yolları Turist Rehberliği Nitel Araştırmalar Dergisi, 1(1): 66-78.

Kaynakça / References

Akyurt Kurnaz, H. (2020). Bolu Turizm Potansiyelinin Turist Rehberleri Açısından Değerlendirilmesi, Journal of Tourism and Gastronomy Studies, 8(1): 523-537.Ap, J. ve Wong, K. K. F. (2001). Case Study on Tour Guiding: Professionalism, Issues and Problems. Tourism Management, 22: 551-563.

Arslan, E. (2019). Burdur’da Doğa Turizmi İle İlişkili Alternatif Rotaların Belirlenmesi, lnternational Journal of Geography and Geography Education, (40): 332-346.

Atauni. (2020). Nitel Araştırma Desenleri. http://acikders.atauni.edu.tr/pluginfile.php/77629/ mod_resource/content/0/SEC.pdf. adresinden 1.12.2020 tarihinde temin edilmiştir.

Balmford, A., Beresford, J., Green, J., Naidoo,R., Walpole, M. ve Manica, A. (2009). A Global Perspective on Trends in Nature-Based Tourism. https://journals.plos.org/plosbiology/ article?id=10.1371/journal.pbio.1000144 adresinden 28.10.2020 tarihinde temin edilmiştir.

Balmford, A., Green, J. M. H., Anderson, M., Beresford, J., Huang, C., Naidoo, R., Walpole, M. ve Manica, A. (2015). Walk On The Wild Side: Estimating The Global Magnitude Of Visits To Protected Areas. PLoS Biology, 13(2), 1-6.

Baran Güçlütürk, G. ve Özoğul, G. (2020). Doğa Yürüyüşlerinde Rehberlik Uygulamaları, (Editör) Altıntaş, V. ve Türkmendağ, Z.: Alternatif Turizmde Rehberlik Uygulamaları Güncel Yaklaşımlar, Ankara: Detay Yayıncılık.

Blamey, R. (2001). Principles of Ecotourism, D.B. Weaver, CABI Publishing, Wallingford.

Bolu İli Doğa Yürüyüşü Parkurları. (2019). https://bolu.ktb.gov.tr/Eklenti/76149,yeni-kitapcik-yuruyus- yollari-2019pdf.pdf?0. adresinden 28.10.2020 tarihinde temin edilmiştir.

Bolu İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü. (2020). Doğa Turizmi. https://bolu.ktb.gov.tr/ adresinden 28.10.2020 tarihinde temin edilmiştir.

Bolu İli Raporu. (2018). Bolu İli Raporu. https://sbb.gov.tr/wp-content/uploads/2018/11/Bolu- Ili_Raporu%E2%80%8B.pdf. adresinden 28.10.2020 tarihinde temin edilmiştir.

Creswell, J. W. (2007). Qualitative Inquiry And Research Design. Thousand Oaks: Sage.

Corbin, J. ve Strauss, A. (2008). Basics Of Qualitative Research: Techniques And Procedures For Developing Grounded Theory. Thousand Oaks: Sage

Çakmak, T. F. (2018). Turizm Endüstrisinde Kriz Yönetimi: Turist Rehberleri Üzerine Bir Alan Araştırması, Yayınlanmamış Doktora Tezi, İstanbul Üniversitesi, İstanbul.

Erşen, G., Yüncü, H. R., Metin, T. C. ve Çabuk, A. (2016). Gastronomi Turizminde Yeni Açılımlar: Karaburun Zeytin Rotalarının Coğrafi Bilgi Sistemleri ile Analizi, Gastronomi Turizmi Kongresi. Balıkesir.

Fredman, P. ve Tyrväinen, L. (2010). Frontiers In Nature Based Tourism. Scandinavian Journal of Hospitality and Tourism, 10(3): 177–189.

Goodwin H. (1996). In Pursuit of Ecotourism, Biodiversity and Conservation, 5(3): 277-291.

Güven, A., Ünal, C., ve Caber, M. (2018). Turist Rehberliği Uzmanlaşma Eğitiminde Farkındalık Yaratma: Turizm Paydaşlarına Yönelik Bir Durum Çalışması, (Editör) Hacıoğlu, N., Avcıkurt, C., Kılıç,

A. ve Yıldırım, H. U.: Turist Rehberliği Üzerine Güncel Araştırmalar, Ankara: Detay Yayıncılık.

Hall, N. A. (2015). Aesthetic Perception, Nature And Experience. https://era.ed.ac.uk/bitstream/ handle/1842/9857/Hall2014.pdf?sequence=1&isAllowed=y adresinden 28.10.2020 tarihinde temin edilmiştir.

Hill, J., Curtin, S. ve Gough, G. (2014). Understanding Tourist Encounters With Nature: A Thematic Framework. Tourism Geographies, 16(1): 68-87.

Huang, S., Hsu, C. H. C. ve Chan, A. (2010). Tour Guide Performance and Tourist Satisfaction: A Study of the Package Tours in Shangai. Journal of Hospitality & Tourism Research, 34(3): 3-33.

Huang, Y. ve Simkin, K. (2009). Chinese Professional Tour Guides’ Perceptions of Roles and the Implied Challanges in Intercultural Communication. US-China Foreign Language, 7 (8): 11-21

Kervankıran, İ. ve Çuhadar, M. (2014). Turizm Rotalarının Oluşturulmasında Coğrafi Bilgi Sistemlerinin Önemi, III. Disiplinlerarası Turizm Araştırmaları Kongresi, Aydın.

Khalifah, Z. (2007). Tour Guides Performance in Malaysia: Application of the Importance Performance Analysis, Çanakkale Onsekiz Mart University International Tourism Bennial, 642-650.

Kıral, B. (2020). Nitel Bir Veri Analizi Yöntemi Olarak Doküman Analizi, Sosyal Bilimler Enstitü Dergisi, 15, 170-189.

Kök, A., Karahan, S., Kurnaz Akyurt, H. ve Kurnaz, A. (2020). Turizm Rehberliği Öğrencilerinin Gastronomi Rehberliğine Bakış Açısı, MTCON’20 Kıtalararası Turizm Yönetimi Konferansı Bildiriler Kitabı, 1178-1183

Köroğlu, Ö., Köroğlu, A. ve Alper, B. (2012). Doğaya Dayalı Gerçekleştirilen Turizm Faaliyetleri İçerisinde Turist Rehberlerinin Rolleri Üzerine Bir İnceleme. Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, (1): 131-139.

Lourens, M. (2007). The Underpinnings for Successful Route Tourism Development in South Africa. University of the Witwatersrand, Masters Thesis, Johannesburg.

Macnaghten, P. ve Urry, J. (1998). Contested Natures. Thousand Oaks-CA: Sage.

Min, J. C. H. (2011). A Short-Form Measure for Assessment of Emotional Intelligence for Tour Guides: Development and Evaluation Tourism Management, Tourism Management, 33(1): 155-167.

Newsome, D., Moore, S. A., ve Dowling, R. K. (2013). Natural Area Tourism: Ecology, Impacts And Management, Sydney: Channel View Publications. Publishing, Wallingford.

Patton, M. Q. (2002). Qualitative Evaluation And Research Methods. Newbury Park: Sage

Sandaruwani, J. R. C. ve Gnanapala, W. A. C. (2016). The Role Of Tourist Guides And Their İmpacts On Sustainable Tourism Development: A Critique on Sri Lanka. Tourism. Leisure and Global Change, 3: 62- 73.

Seben Kaya Evleri. (2020). http://sebenkayaevleri.com/seben/yuruyus-yollari. adresinden 28.10.2020 tarihinde temin edilmiştir.

Skanavis, C. ve Giannoulis, C. (2009). Improving Quality of Ecotourism Through Advancing Education and Training for Ecotourism Guides. Tourismos: An International Multidisciplinary Journal of Tourism, 5(2): 49 68.

Tang, C. Y. ve Chang, J. C. (2006). An Investigation Of Service Quality Between The Licensed And Un- Licensed Tour Leaders, The 7th Biennial Conference on Tourism in Asia, Jeonju.

Tetik, N. (2017). Sürdürülebilir Turizm Yönetiminde Turist Rehberliği, (Editör) Güzel, F. Ö. Altıntaş, V. ve Şahin, İ.: Turist Rehberliği Araştırmaları Öngörüler ve Uygulamalar, Ankara: Detay Yayıncılık.

Tourism News South Wales. (2013). https://outdooreconomy.com/wp-content/uploads/2013/08/Tourism- New-S.-Wales_defining_nature_tourism.pdf. adresinden 3.11.2020 tarihinde alınmıştır.

Turist Rehberliği Meslek Kanunu. (2014). T.C. Resmi Gazete. 26 Aralık 2014

Türker, N. (2013). Batı Karadeniz Bölümü Ekoturizm Kaynaklarının Değerlendirilmesi ve Bir Ekoturizm Rotası Önerisi, The Journal of Academic Social Science Studies, International Journal of Social Science, 6(4): 1093-1128.

Unwto. (2010). Annual Report 2010.The World Tourism Organization. Weaver, D. (2008). Nature Based Tourism, John Wiley-Sons. Australia.

Yenirota. (2020). 2020 Yılı Günübirlik Etkinlikler. http://yenirota.com/rota.html adresinden 28.10.2020 tarihinde temin edilmiştir.

Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2005). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Seçkin Yayıncılık. Yüksel, A. ve Yüksel, F. (2004). Turizmde Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Turhan Kitabevi.